Krakau is mijn sprookje....maar waarom?

Het was het vierde jaar van mijn bachelor criminologie, in het academisch jaar  2016/2017. Ik had mijn bachelor scriptie het jaar daarvoor al afgerond, maar moest nog een vak herkansen (strafprocesrecht) alvorens ik de bachelor titel achter mijn naam mocht plakken. Aangezien het zonde zou zijn om ruim 2.000 EUR aan collegegeld uit te besteden aan slechts één vak, vulde ik het eerste semester op met een minor die verzorgd werd door de Universiteit Leiden en de TU Delft. Deze minor volgde ik in het eerste semester, naast mijn herkansingsvak. Resteerde echter de vraag wat ik in het zomer semester zou gaan doen. Nu had een goede vriend van mij twee jaar daarvoor een Erasmus-uitwisseling gedaan in Lyon, Frankrijk. Na daar drie maal op bezoek te zijn geweest en er zelfs een vriendin aan te hebben overgehouden, was ik al gauw ervan overtuigd dat ik ook een eigen Erasmus ervaring moest hebben. 

Na meerdere keren een bezoekje te hebben gebracht bij de buitenland coördinator, was de keuze al gauw komen te vallen op Krakau. Dit had onder meer te maken met het feit dat ik al een binding had met het land Polen, omdat ik als klein jochie al meermaals met mijn vader en broer naar het oosten van Polen (Białowieża) was afgereisd tijdens tiendaagse natuurreizen. 

Het is 6 februari 2017, omstreeks 17:00u, als ik met de taxi vanaf Kraków Lotnisko (Airport) over de rivier Wisła rijdt, langs Wawel Castle, de joodse wijk Kazimierz in. Het begon al te schemeren en er was ruime bewolking, waardoor deze buurt op het eerste gezicht wat kill overkwam. Dit vanwege het feit dat veel van de residentiële gebouwen in Kazimierz zijn herbouwd na de oorlog. Is dit waar ik de komende zes maanden ga spenderen? Het centrum zal vast aangenamer aandoen. 

Voorts reedt de taxi langs het stadspark, de zogeheten 'planty', wat voorheen de gracht vormde rondom het oude stadscentrum. Bij de straat Sienna reden we het oude centrum in, waarna we al gauw stopten. Ik zou immers de komende zes maanden op nummer 3 gaan doorbrengen. De straat Sienna betreft een van de vele zijstraten die uitmonden bij het grote marktplein van Krakau. Alsof je dus in een zijstraat van de Dam woont, maar dan voor een fractie van het geld. 

Bij aankomst in mijn flat, welke ik zou delen met een Limburgse, een Française en een Duitser, viel me op dat in mijn kamer een handgeschreven brief op tafel lag met daarnaast een fles wijn. Deze brief was geschreven door de studente die in het winter semester van 2016/2017 in diezelfde kamer had gewoond. Zij was tevens een student van de Universiteit Leiden en na enig contact te hebben gehad kon ik haar kamer overnemen. 

In deze brief schreef ze onder meer dat ik een geweldige tijd tegemoet zou gaan, dat ik vooral ook moest gaan reizen en genieten van alle interacties met de andere internationale studenten. Deze brief hangt tot op de dag van vandaag boven mijn bed aan de muur. Ik was tamelijk ontroerd door het feit dat ze de moeite had genomen om deze brief te schrijven. Daarop besloot ik om de start van mijn Erasmus avontuur feestelijk te openen door de fles rode wijn te ontkurken en een glaasje of twee tot me te nemen. Dat ging echter op een betrekkelijk lege maag, waardoor ik al gauw een tikje aangeschoten was. Snel even wat avondeten scoren. Ik liep door Sienna toen het op dat moment lichtjes begon te sneeuwen. Eenmaal aangekomen bij het grote marktplein werd ik stil. Heel stil.

De paarden met de huifkarren liepen voor me langs. Eettentjes met branders stonden knus naast elkaar opgesteld. De St. Maria kerk keek fier uit over de stad. De sneeuw die het plaatje compleet maakte. Het oude stadscentrum ademde een en al gezelligheid en authenticiteit. Ik kon niet geloven dat dit min of meer mijn achtertuin was geworden. Ik was meteen als een blok gevallen voor deze stad.

Deze eerste avond in Krakau zou een voorbode zijn van al wat nog moest komen. Alleen al de intro week was een lange aaneenschakeling van de leukste evenementen, waaronder een trip naar Zakopane ter hoogte van het Tatra gebergte. In de maanden die volgden heb ik zes verschillende landen bezocht. In Krakau heb ik mensen uit onder meer Duitsland, Nederland, Frankrijk, Turkije, Amerika, Spanje, Oekraïne, Polen, Kroatië, Italië en China leren kennen. Eén grote mix van mensen die allemaal eenzelfde doel voor ogen hadden, namelijk van hun Erasmus tijd de beste tijd van hun leven te maken. En dat hebben we zeker gedaan, kan ik je vertellen. 

Erasmus brengt jonge mensen bij elkaar op een manier zoals ik nooit eerder had ervaren, behalve in Lyon in 2015. Ik heb eindeloos veel verhalen van mijn tijd in Krakau. Om dit alles kort samen te vatten kan ik stellen dat Krakau mij heeft doen opbloeien, net als deze reis mij weer nieuwe energie ingeeft. Krakau zal daarom altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Ik hoop dan ook van harte dat ik over ca. anderhalve maand dit sprookje weer kan binnenwandelen, om zo oude tijden te doen herleven.