"Guten Tag, darf ich Sie etwas fragen?"

Vandaag de dag lekker rustig begonnen. Uitgeslapen tot 08:30, gedouched en ontbeten bij mijn maat in Enschede. Tegen tienen ging ik op pad richting Gronau. Eerst nog even die groene campus van de Universiteit Twente doorkruizen, waarna ik al gauw op de hoofdweg richting Gronau belandde. Dit stuk was niet bijster interessant qua omgeving, het duurde gelukkig ook niet lang alvorens ik bij de grens aankwam. De grens was eigenlijk net zo onbeduidend: een slootje van hooguit een meter breed. Lekker doorstappen dus naar Gronau centrum. Eenmaal daar aangekomen barstte het van het leven. Er waren verschillende live bandjes aan het spelen en mensen zaten lekker van hun zondag te genieten op het terras. Dit was echter geen goede plek om een tentje op te slaan. Dus besloot ik om na een bezoekje aan het stadspark en aansluitend een tamelijk bedroevende dierentuin het centrum weer achter me te laten en meer de buitenwijken op te gaan zoeken. Het was immers nog maar half 4, dus ik kon nog wat extra meters maken. Zodoende liep ik enkele kilometers langs een N-weg, wat overigens niet zonder gevaar was met auto's die langs sjeesden met 80km/h. Zo liep ik parallel aan het industrieterrein van Gronau. In Google maps zag ik echter aan de rand van Gronau een blokje huizen wat zich naast het bos bevond. Via de satellietbeelden kon ik zo zien dat deze huizen de benodigde stukjes grond hadden om een verdwaalde Hollander eventueel te kunnen doen huisvesten. Ik wilde er de gok wel op wagen en liep door naar dit laatste stukje Gronau. Eenmaal aangekomen zag ik wat kinderen op straat spelen en bij het eerste huis zaten twee vrouwen in de voortuin. Ik besloot om meteen een poging te wagen en in halfbakken Duits gaf ik aan wat ik kwam doen en volgde al gauw de vraag of ik daar in mijn tent mocht overnachten. De jongere vrouw die daar woonde reageerde verbaast (wie niet) maar enthousiast. Natuurlijk mag je hier je tent opzetten, alle ruimte hier! Binnen mum van tijd stond mijn tentje op en ging ik even socializen met mijn hosts. Het viel me alleszins mee om het Duits te volgen. Spreken is soms wat lastiger maar dat mocht de pret niet drukken. Toevallig woonden aan de overkant ook een stel Nederlanders. Voordat ik het doorhad hadden die ook lucht gekregen van mijn bezoek, waarop de overbuurvrouw zich aan mij voorstelde en later ook nog aanbood om mijn vuile was mee te wassen. Ik voelde me meer dan welkom hier! Dit geeft dan ook genoeg zelfvertrouwen voor het vervolg van mijn reis door Duitsland. Op het moment ben ik nog even aan het nagenieten in het avondzonnetje en tevens aan het converseren met een Duits peutertje....wie lustig!

​