Het is tijd voor muziek!

27 mei 2022 - Magdeburg, Duitsland

Het is vrijdag 27 mei. Vandaag is het tweeëntwintig dagen geleden dat ik mijn ouders, broertje en de buren tot ziens zei. Beginnende aan een tocht waarvan ik geen idee had hoe deze zou verlopen. Nu, meer dan drie weken later, kijk ik terug op een lange maar adembenemende ervaring. Het is niet te bevatten wat ik enerzijds al heb gezien en gedaan, afgezet tegen het feit dat ik nu pas op een derde zit. Ik merk echter wel dat de dagen steeds sneller gaan. Je raakt gewend aan het ritme van opstaan om 07:00u, inpakken, ontbijten, dan vanaf 08:30 circa acht uur onderweg zijn met het lopen, om vervolgens rond 16:30 belletjes af te gaan in de hoop op een spoedig succes. Dat het vinden van een slaapplek me zo makkelijk af zou gaan en, bovendien, alle extraatjes die me daarna worden aangeboden, had ik niet in die mate verwacht. Je bereidt je voor op scenario's waarin je vaak naar de camping moet gaan, omdat de mensen je wellicht niet moeten. Dat je zelf eten moet koken, want mee eten bij mensen thuis is ook zo wat en elke dag salade krijg je kakkeritis van. Dat je zelf handdoeken moet meenemen, want bij mensen thuis douchen is toch tamelijk ondenkbaar. Douchen kan wel op de camping waar je om de zoveel nachten verblijft.... Ik heb nog maar één keer op een camping gestaan, maar ik stink niet als een rolmops. Overigens kreeg ik die ene keer op de camping ook nog een avondmaal toegeschoven van de buurvrouw. Het doet mijn ogen verder openen voor de vriendelijke, genereuze kanten van mensen. 

De wandeling van vandaag was voor het grootste deel weinig om over naar huis te schrijven. Veel lange, rechte stukken en betrekkelijk weinig variatie in het landschap.

IMG_20220527_100801IMG_20220527_105633IMG_20220527_141202

Dit was dan ook hét moment om weer eens wat oude hitjes op te duikelen via een Spotify playlist die ik vanmorgen ontdekte. Normaliter maak ik niet zoveel tijd vrij om nieuwe muziek te (her)ontdekken. Gelukkig heb ik nu oceanen van tijd! Dat is ook het fijne aan deze reis. Ik kan mijn tijd besteden aan louter dingen die ik op dat moment wil doen. Het lopen is daar één van, maar tegelijkertijd kun je ook nog veel andere dingen doen, zoals het luisteren naar podcasts, het fantaseren over hoe het zou zijn om weer eens verliefd te worden, of in je hoofd emmeren over je algehele toekomstbeeld. Dat laatste is bij mij altijd zeer vluchtig. Ik ben ook meer een mens van in het hier en nu. Misschien is dat ook de reden waarom ik de duur van deze voetreis prima lijk aan te kunnen. Het geduld wat daar ook bij komt kijken. Ik geniet simpelweg van wat er nu op mijn pad komt, hoe klein het ook moge zijn, in plaats van dat ik alleen maar aan Krakau of de eerstvolgende grote mijlpaal zit te denken. Wie het kleine niet eert, is het grote niet..... Juustem. 

Nu betrapte ik mezelf er toch op dat ik enkele kilometers van Magdeburg af de omgeving steeds mooier begon te vinden. Alsof ik me bevond in de standaard Windows screen saver, die met de groene heuvel en blauwe lucht. De wind woei op dat moment als een malle, waardoor zeeën van graan in beweging kwamen zoals ik nooit eerder had gezien. Ik noem het: de Groene Zee. Heel mooi en rustgevend om naar te kijken. Daarna kwamen wederom graanvelden langs met aan één kant een ellenlange laan van klaprozen, die allemaal vol in bloei stonden. Prachtig om te zien.

IMG_20220527_144057

Vervolgens duurde het niet lang meer of ik kon al de torenspitsen van de Dom van Magdeburg zien uitsteken boven de weg. "Het is me gelukt", dacht ik, "ik ben heelhuids aangekomen bij de derde grote stad van Duitsland die ik wilde gaan bezoeken". Even afkloppen. 

IMG_20220527_160111

Eenmaal aangekomen aan de rand van Magdeburg begon het dagelijkse spelletje weer van voor af aan. Via Google maps met satelliet beeld speurde ik de omgeving af, in een zoektocht naar wat huizen met een mooi stukje grasland. Ten zuiden van waar ik me bevond zag ik een wijk waar het misschien wel eens kassa kon zijn.

Ik kwam bedrogen uit. De ene na de andere deur bleef dicht, dan wel gaven de mensen aan dat ze geen plek voor me hadden. Lichtelijk teleurgesteld en mezelf afvragend of dit dan de eerste dag zou zijn waarop het echt moeilijk zou worden, liep ik een man tegen het lijf die zijn hond aan het uitlaten was. Dan maar zo op de man af in plaats van aanbellen. Met de hond had ik meteen een klik, zou het bij de man ook lukken? Hij moest gelukkig niet lang nadenken alvorens hij instemde met mijn verzoek. We moesten alleen nog wel een paar km lopen naar zijn huis, omdat hij voor de verandering eens een groot rondje liep. Lekker, nog 2km bovenop de 27km die m'n knieën al hebben moeten slikken vandaag. Ach ja, ik was allang blij dat het wederom gelukt was. En die hond? Die heb ik nog een pittige cooling down gegeven door hem geregeld te laten apporteren op een hondenspeeltje. 

IMG_20220527_174729

De avond werd beslecht met zelf gebakken pizza gevolgd door een bezoekje aan de lokale REWE-supermarkt. Morgen ga ik Magdeburg (of Maagdenburg) verkennen, daarover later meer!

Foto’s