In strijd met de hitte - een nieuw dagrecord!

De woensdagavond spendeerde ik, zij het noodgedwongen, in een hotel naar  Stalinistisch voorbeeld: groots, pretentieus en inmiddels ruimschoots ouderwets. Het hotel diende echter zijn doel voor die avond: mij van onderdak voorzien tijdens de storm die komen zou. Zó goed zelfs, dat ik me afvraag of er daadwerkelijk noodweer langs was gekomen in Oława. De volgende morgen zag ik alleen wat plasjes water liggen. 

Na 's ochtends even flink bunkeren aan het ontbijt, ging ik weer op pad. Op het menu stond een dagetappe van dik 30km. Ik was echter in een ambitieuze stemming en zag het wel zitten om eens een dagetappe boven de 40km te pakken. Even kijken hoe mijn lichaam daar op reageert. Toen ik dat eenmaal besloten had, leek het me al helemaal leuk om een marathon afstand van +42km af te leggen. En dat met 34 graden en de hele dag zon. Volgens mij is mijn brein nog steeds gaar gebakken van die dag. 

Na zo'n 15km kwam ik aan in het stadje Brzeg. Hier werd ik aangenaam verrast door een gebouw met een bijzonder gedetailleerde voorgevel.

Zoiets verwacht je niet zo snel in een stadje waar je nooit van je leven eerder van hebt gehoord. De rest van Brzeg was overigens ook niet heel verkeerd, al was dit gebouw wel het hoogtepunt van mijn vliegensvlugge bezoek aan deze stad. 

Met 15/42km alweer op de teller stak ik de rivier de Oder weer over. Ik zat liever aan de noordkant van de rivier, aangezien hier net wat meer dorpjes gelegen waren, evenals supermarkten. Ik zette koers naar Stare Siołkowice, wat nog zo'n 5,5u lopen was vanuit Brzeg. 

Gelukkig was ik op deze route verlost van de eindeloze autowegen en kon ik rustig een wandelpad aflopen. Ik was echter nog niet uit de problemen, aangezien het toen dik boven de 30 graden was en de beschutting weer eens ver te zoeken was. Ik dacht op een gegeven moment, hoe kan ik de staat van mijn voeten in deze hitte het best beschrijven? Sinds een aantal dagen voelt de onderkant van mijn voeten enigszins verlamd aan. Door de constante druk lijkt het erop dat de zenuwen bij de meest prominente drukpunten in de knel zijn gekomen. Het voelt daarom alsof iemand een plak cheddar op de balm van mijn voet heeft gesmeerd, waarna iemand met een gasbrander de boel langzaamaan doet smelten. Geeft dat een beetje een beeld? Alsof ik over lava loop, zeg maar. 

Ik kreeg na twee uur lopen echter een opleving toen ik opeens weer wat bloemetjes met vlinders om me heen zag. Verrek.....da's een koninginnenpage! En daar nog één, en daar nog één, en nog één! In het Duits gaat deze majestueuze dame door het leven onder de naam Schwalbenschwanz, een soort Arjen Robben onder de vlinders dus. Ze vliegen dan ook ontzettend nerveus rond, waardoor een mooie foto maken helaas uitbleef. Wel heb ik nog een plaatje van een dikkopje weten te schieten, welke even op mijn waterfles kwam bijtanken. 

De omgeving hier was om van te genieten, ware het niet dat mijn brein moeite had om nog het een en ander te registreren. Ik zat meer in een overlevingmodus dan dat het een walk in the park was. 

Met name de laatste 15km waren bijzonder slopend. Op dat moment kreeg ik ook weer een SMS van de Poolse overheid dat er een storm op komst was. Zou die ook weer mij passeren, net als de avond ervoor? Ik besloot toch maar een hotelletje te boeken, vooral ook omdat ik eruit zag en rook als een hond die net het kanaal in was gesprongen. Die keuze kwam ook goed uit, want vlak voor de finish begonnen de eerste donderwolken zich te ontwikkelen. Tegen een uur of 21:00 ging het dan ook flink tekeer met bakken regen, bliksem en gedonder. 

Het werd zelfs zo bar en boos dat de stroom in het hele dorp was uitgevallen voor zeker een uur. Dat zal in Nederland toch niet zo snel het geval zijn. 

De volgende dag had ik nog 20km voor de boeg alvorens ik in Opole aan zou komen. Met opkomende spierpijn van de dag ervoor en exact dezelfde weersomstandigheden vervolgde ik mijn weg. 

Ik heb hier toch nog een goede 5,5 uur over gedaan, waarvan ruim een derde als pauzetijd gold. De laatste loodjes wegen het zwaarst, ook naar een tussenstop als Opole. Bij aankomst in Opole werd ik blij verrast door het mooie stadscentrum, een klein shopping mall en de leuke zijstraatjes. Hier kan ik me wel even vermaken, lijkt mij zo! Vanavond ga ik het Poolse nachtleven in duiken, wat tot dusver is uitgebleven op de vrij/zaterdagavond. Eens kijken wat me dat zal opleveren!