"Ben jij die jongen uit de krant?"

Na een verfrissende douche en een bak koffie (nogmaals dank daarvoor!) was het tijd om Baak weer achter me te laten en de navigatie te zetten op Borculo. Onderweg kwam ik door landschappen welke aanvoelden als een levend schilderij. Een boerderijtje hier, een loofbosje daar, langs vennetjes en beekjes, onder een constant fluitconcert van merels, meesjes en andere zangvogels. Al gauw passeerde ik verschillende landgoederen en kastelen, die het landschap nog meer verfraaiden. Zo maakte ik een pitstop naast het kasteel Vorden, één van de acht kastelen uit de nabije omgeving. Op een picknick bankje zat ik mijn ontbijt te nuttigen, toen een ouder stel besloot om ook gezellig aan te schuiven. Ze vroegen waar ik heen ging, waarop ik vertelde onderweg te zijn naar Krakau. Bij mevrouw ging toen een lampje branden en ze vroeg of ik die jongen uit de krant was. Ik was blij verrast dat iemand me van dat krantenartikel herkende. Na het echtpaar even te hebben gesproken ging ik weer verder richting Borculo. Ik had nog zo'n 15km te gaan en in de zon was het af en toe pittig warm. Na 3 uurtjes stoffelen over zandpaden kwam ik eindelijk aan in Borculo. Het eerste huis viel meteen op door het grote stuk land wat eromheen zat. Zou ik hier misschien een tentje mogen opzetten...? Ik belde aan en nadat één van de twee zonen opendeed kwam de vrouw des huizes mij even te woord staan. Of ik de nacht bij jullie zou mogen doorbrengen, was de strekking van het verhaal. Ja hoor, dat kan wel, maar nog wel even vragen bij mijn man. "Mag Maarten hier een nachtje slapen? Hij is lopend onderweg naar Krakau". Meneer was ook zeker de moeilijkste niet, dus mocht ik mijn hele hebben en houwen op hun grasveld gaan uitpakken. Het eten was ook al bijna klaar, dus daar mocht ik óók nog een graantje van meepikken! Het is nog maar dag twee maar deze mate van gastvrijheid geeft energie voor de komende tien dagen. Na een fijn diner en dito gesprekken besloot ik om Borculo centrum eens te gaan bekijken. Dat duurde niet heel lang, waardoor een afzakkertje naar het volgende café al gauw op de route lag. Onder het genot van een 'Sufferd', een lokaal blond biertje, schrijf ik deze laatste blogpost af. Morgen ga ik verder op pad en voor anker nabij Haaksbergen. Hopen dat mijn nachtrust vannacht wel iets vaster is als de nacht ervoor....