Een gebed in de St. Joris kerk te Ostrau

31 mei 2022 - Köthen (Anhalt), Duitsland

Mijn dag begon vandaag rustig. Met mijn host is het contact uitgebleven op die ene keer aan de deur na. Ik kon dus rustig inpakken en vroeg de deur uit. Ik vond het wel prettig, zo op z'n tijd. Even geen afscheid, geen ontbijtje, gewoon meteen op pad. En dan lag de omgeving er ook nog prachtig bij in het ochtendzonnetje.

IMG_20220531_075713

Vandaag stond Ostrau op de planning als eerstvolgende bestemming voor de nacht. Maar eerst nog even de stad Köthen meemaken! Onderweg wilde ik nog kijken wat daar allemaal te zien was, hoe ik door het centrum zou lopen etc. Ik bedacht me echter en nam mezelf voor om volledig blanco deze stad binnen te wandelen. Dat pakte leuk uit! Wat een kleurrijk stadje is dit, gevuld met decadente gebouwen en een imposante kerk op het marktplein. Ik was aangenaam verrast!

IMG_20220531_091806

IMG_20220531_093039

IMG_20220531_093741

IMG_20220531_111749

IMG_20220531_102850

Tijdens mijn korte bezoek aan Köthen leerde ik ook dat componist Johan Sebastian Bach hier enkele jaren heeft gewoond en gewerkt. Er is dan ook een beeltenis van hem tentoongesteld vlak voor het huis waar hij toentertijd (1717 - 1723) heeft gewoond. 

IMG_20220531_112107_Bokeh

IMG_20220531_112443_Bokeh

Dit korte maar krachtige bezoekje aan Köthen deed me goed. Een mooie opmaat ook voor Halle, denk ik zo. En Halle is weer de opmaat voor Leipzig. Wellicht eindigen we wel met een heel muziekstuk als ik in Krakau ben. Na het centrum vanuit de noord, oost, zuid en westkant te hebben bekeken, ging ik weer verder zuidwaarts richting Ostrau.

Ik merkte dat het alweer warmer begon aan te voelen, gezien de felle zon van vandaag. Het werden nog drie vrij pittige uurtjes, waarbij ik in een soort zombie modus meter na meter versleet. De laatste paar dagen gaan wel vaker zo. Ik merk gewoon dat mijn geest een beetje overprikkeld is van alle impressies van de afgelopen maand. Waardoor een vlak stukje platteland me niet meer interesseert. Ik kijk dan eigenlijk naar de grond en marcheer op vol tempo door. Niet nadenken, gewoon gaan. Zo knoop je de uren wel aan elkaar. Toch keek ik even raar op toen ik opeens tegen deze enorme fabriek aan keek, in een dorpje waar je zoiets niet snel zou verwachten.

IMG_20220531_145526IMG_20220531_150453IMG_20220531_150443

De fabriek bleek vroeger gebruikt te worden voor de verwerking van suikerbieten. Meer dan dat weet ik er helaas niet over, anders dan dat de natuur het alweer aardig had teruggeclaimd.

Na de pitstop bij de suikerbieten fabriek duurde het niet lang alvorens ik in Ostrau aankwam. Daar merkte ik toch al gauw dat het hier wel eens wat lastiger kon worden. Eén man onderbrak me halverwege mijn verhaal en vroeg nogal bot 'was willst du?!'. Toen ik daar antwoord op gaf was het antwoord alsnog 'nein, tut mir leid'. Prima, volgende. Bij het tweede huis kwam een man aan de deur die me even van A tot Z wilde uithoren over mijn reis, maar vervolgens niet wilde instemmen met mijn verzoek omdat deze 'te moeilijk' was. Aangezien ik geen zin had om mijn vraag te spellen, ging ik weer verder. Vervolgens kwam ik bij een deur waarvan de mensen aangaven dat het bij hun niet kon, maar misschien bij de kerk tegenover. Prima, gaan we daar kijken. Eenmaal aangekomen bij het huis naast de kerk, verscheen de dominee zelf aan de deur. Ook hij zou even overleggen met zijn vrouw. Een paar minuten later kwamen beide naar buiten en gaven aan dat ik wel mijn tentje mocht opzetten achter in het veld. Pfew, een nachtje wildkamperen is uitgebleven. Ik wil dat misschien nog wel een keer doen, maar niet vanavond. 

De dominee kwam echter al gauw weer naar buiten en had ditmaal een verzoek aan mij. Of ik de kerk van binnen wilde komen bekijken. Ik zag dat de man uiterst trots was op zijn kerk en ging uiteraard mee in zijn verzoek. Daar liet hij mij verschillende ruimtes zien welke normaliter achter slot en grendel zitten. Hij vertelde een en ander over de historie van de kerk en de glas in lood ramen. Een bijzondere man om mee te maken, die duidelijk zijn voldoening haalt uit het zijn van voorganger. In de kerk hebben we ook nog een gebed gedaan voor de mensen in Oekraïne, waarbij Christoph voorging. Een mooi gebaar. 

IMG_20220531_180409

IMG_20220531_175808

Na de kerkelijke rondleiding gingen we even op het bankje buiten zitten. De dominee vroeg me of hij en zijn vrouw nog iets voor me konden betekenen. Ik moest even heel, héél hard nadenken, en toen schoot het opeens te binnen: avondeten! En zo werd snel het nodige op tafel gezet en zat ik tegen het vallen van de avond met de dominee aan het brood en beleg. Prachtig toch? Dat had ik zeker niet verwacht toen ik dit dorpje binnen wandelde.

IMG_20220531_183228

Morgen ga ik de laatste etappe aan naar Halle met nog maar 15km op de teller. Flink het gas erop dus, des te sneller ik van Halle kan genieten. Tot de volgende!

Foto’s

1 Reactie

  1. Papa en mama:
    31 mei 2022
    Welterusten vannacht Maarten, in de achtertuin bij de dominee!!