Even een pauze van al het moois

Ik ga even een paar avonden terug. Het was vrijdagavond, de dag waarop het Euregio Musik Festival in Osnabrück van start ging. Overal in het stadscentrum waren bandjes aan het spelen, waarbij louter Duitse muziek te horen was. Zo speelden onder andere de band Das Lumpenpack, bekend van de Duitse swinger 'Hauch mich mal an'. Onder het genot van het nodige gerstenat (bier) heb ik zo de avond weggeluisterd en her en der een praatje gemaakt met wat festivalgangers. Na zo drie uur te hebben gespendeerd was het weer tijd om naar mijn hostel (Backpackers Penthouse) te gaan voor een goede nachtrust. 

De volgende morgen zou ik afspreken met de directeur van de Zoo van Osnabrück, waar ik afgelopen donderdagavond mee heb staan babbelen over onder andere zijn modelauto's, die zijn echte (verleden) wagenpark representeert. Ik werd die ochtend hartelijk ontvangen met koffie en ontbijt. Zo hebben we even bijgekletst in zijn chill-ruimte, waarna hij mij nog allerlei opkomende projecten liet zien met betrekking tot de verdere uitbreiding van de Osnabrück Zoo. Heel tof om te zien wat de beste man voor plannen op tafel had gelegd, twee dagen daarvoor. Hij was zeer complimenteus over mijn initiatief en gaf aan dat ik hem altijd een belletje kon geven, mocht ik carrière plannen hebben ter hoogte van Osnabrück. Sowieso een mooi contact om te hebben! Hij heeft me ook nog een souvenir uit Osnabrück meegegeven, althans, naar mijn huis in Utrecht opgestuurd. Het betreft een beer die beschilderd is met allerlei dieren, welke symbool staat voor de kernwaarden van de stad Osnabrück: tolerantie en vrede. Een prachtig geschenk.

Na zo een uur te hebben bijgepraat en hem te hebben bedankt voor alles, was het tijd om koers te zetten richting Ostercappeln. 

Het begin van de tocht was vrij saai, aangezien ik eerst nog de buitenwijken van Osnabrück moest doorkruizen. Na het dorpje Belm te hebben gepasseerd, werd het landschap echter al gauw een stuk fraaier.

Langs heuvels en bossen, afgewisseld door het platteland, kwam ik aan bij de familie waar ik mijn volgende nacht zou doorbrengen. Deze mensen had ik donderdagavond ontmoet en zij hadden mij toen aangeboden om de zaterdagavond bij hun te blijven slapen. Eenmaal aangekomen werd me meteen duidelijk gemaakt dat ik het huis als mijn eigen kon gebruiken. Ik had een eigen slaapkamer (geen tentje dit keer!), badkamer en washok ter beschikking. Ik kreeg pils aangereikt en me werd gevraagd of ik vlees lust. De BBQ zou namelijk die avond gaan vlammen. Mijn geluk kon niet meer op! Zo heb ik de avond relaxed doorgebracht met het gezin, waarbij de twee jongste kinderen mij vanalles lieten zien rondom het huis: de twee konijnen, gevangen kevertjes, de kikkervijver, Ellie de hond, de trampoline waar we nog een half uur op hebben staan springen... Alsof ik terug was op de boerderij van mijn opa en oma. 

Na een beeldige nachtrust te hebben gehad was het tijd om me klaar te maken voor de volgende dagetappe. Een etappe die mij niet naar Espelkamp zou brengen, zoals aanvankelijk het idee was. De man des huizes had me namelijk verteld over een pad genaamd 'Wittekindsweg', waar ik met mijn ouders ook ben geweest als 1,5 jarige peuter. Eerst nog even de voeten verwennen met een dikke laag Gehwol en nieuw verband om mijn blaar. De beruchte blaar die inmiddels niet meer zo hoog van de toren blaast. Zo ging ik op weg met Jens, die mij de weg wees naar een startpunt van deze wit-rood gemarkeerde route. En mooi dat deze route was....

Na zo rustig te hebben gewandeld door prachtige naald en loofbossen kwam ik aan bij de eerste stop. Dit betrof een stuk gesteente wat door platentektoniek schuin was komen te liggen, waardoor je tegen een muur aankijkt waar de pootafdrukken van heuse dinosauriërs op waren terug te vinden. Super gaaf om te zien!

Ik had er toen zo'n 12km op zitten en het was vandaag vrij warm, zo'n 24 graden met vollebak zon. De voetjes heb ik dus geregeld moeten luchten om niet de volgende blaar-malaise op te lopen. Zo heb ik vandaag meerdere heuvels getrotseerd en na een lange dag wandelen kwam ik aan in het volgende dorp: Preußisch Oldendorf. Het kostte me welgeteld twee pogingen om een slaapplek te vinden. Mijn tentje is dan ook inmiddels opgezet, ik zit met mijn voeten op een blok hout en kijk wederom terug op een geslaagde dag.

Morgen loop ik langs Lübbecke naar Minden, wat een goede 27km lopen betekent. Wederom een mooie trip voor de boeg!