Een dagje wandelen door Tsjechië

Vandaag stond een stevige wandeling op de planning, dwars door het meest noordelijke hoekje van Tsjechië. In eerste instantie zou ik gaan lopen tot aan Ebersbach, wat een goede 27km lopen is vanaf Sebnitz. De planning werd echter al gauw overhoop gegooid, aangezien ik 'slechts' 60km van Görlitz verwijderd was en dit in theorie ook in twee dagen te lopen is. In plaats van zondagavond aan te komen in Görlitz, heb ik dus een ietwat directere route genomen en wil nu morgenmiddag aankomen in dit filmstadje. 

De dag begon wederom vroeg, aangezien ik om 08:00u alweer de deur uit ging bij het pension waar ik afgelopen nacht heb gekampeerd. Eerst nog even wat worstenbroodjes en water halen bij de lokale super en hoppakee daar gaan we. Vandaag had al een vrij straf begin, met de nodige hoogteverschillen. 

Na een klein uurtje kwam ik aan bij de grens tussen Duitsland en Tsjechië. 

Het duurde niet lang alvorens ik ook het eerste dorpje binnen wandelde, genaamd Mikulášovice. Hier zag ik verschillende huizen gebouwd in traditionele bouwstijl, als ook huizen waar een zeker communistisch sausje overheen was gegoten.

De mensen hier keken wel vreemd op toen ze mij als een bezetene door dit dorpje voorbij zagen blazen. Ach ja, dat nastaren was ik al gewend van Oost-Duitsland, dus dat is niets nieuws. Verder viel het me op hoeveel ruimte de mensen hier hebben. Sommige huizen hadden prachtige tuinen van groot formaat en dan ook nog omringd met een wonderschoon platteland. Het zag er naar mijn idee idyllisch uit. 

De eerstvolgende stad die ik aandeed was het stadje Šluknov. In de aanloop naar dit stadje liep ik ook weer door prachtige wijken met de meest uiteenlopende huizen. 

Toen ik hier eenmaal was aanbeland had ik er al zo'n 15km erop zitten. Tijd om even in een parkje te gaan uitrusten en even die voetjes laten luchten. Op die manier kan ik blaarvorming voorkomen, door de steeds verder oplopende warmte weg te nemen. Bij blaarvorming gaat het immers om de volgende factoren: warmte, vocht en wrijving. Warmte haal je weg door om de zoveel km de voeten te luchten. Vocht neem je weg door halverwege je sokken te wisselen en te laten drogen aan je tas. Wrijving kun je enigszins beperken door in ieder geval goed schoeisel te kopen én in te lopen, in combinatie met degelijke wandelsokken. Ten slotte wil sport tape ook nog helpen bij het voorkomen van een blaar, op moment dat de huid zichtbaar geïrriteerd raakt. Zo, even een spoedcursusje blaren tips. Het park zag er overigens zo uit: 

Na deze tussenstop ging ik weer verder op weg naar de grens met wederom Tsjechië en Duitsland, maar dan aan de andere kant. Ik volgde weer eens een pad welke tegenwoordig was vervangen door een enorm bandenspoor. Bepaalt niet makkelijk navigeren, aangezien het pad door allerlei trucks was omgebouwd tot een hele obstakelbaan aan omgevallen bomen.

Uiteindelijk vond ik weer m'n weg terug naar het correcte wandelpad en kwam na een uurtje lopen aan in het dorpje Lawalde. Tegen die tijd had ik maar liefst 33km gelopen, wat volgens mijn statistiek een dagrecord tot dusver betreft. De afgelopen dagen zijn tamelijk slopend geweest en het is nog niet voorbij! Morgen ga ik nog eens 28km lopen naar Görlitz. Aangezien het morgen 32 graden wordt, betekent dit vroeg op staan en vroeg finishen. 

Vanavond slaap ik dus in het dorpje Lawalde, bij een mevrouw die hartstikke lief voor me is geweest. Ik kon na twee dagen zweten weer eens lekker douchen en kreeg zelfs een maaltijdje voorgeschoteld: 

De poes ging ook net aan het avondiner, want die had z'n eigen muis gevangen om op te knagen. Eerst even paar keer achterna zitten om hem vervolgens op te peuzelen. Arme muis....

Ik schrijf dit reisverhaal overigens vanuit een stokoud bushokje. Het uitzicht ziet er schilderachtig uit. Morgen dus naar Görlitz, de laatste twee dagen in Duitsland zijn dan aangebroken. Op naar Polen!